سندروم زجرتنفسی (RDS)

سندروم زجر تنفسی که در گذشته به عنوان بیماری غشا هیالین شناخته می‌شد, سندروم مشکل تنفسی در نوزادان تازه متولد شده است که بعلت کمبود ترکیبی بنام سورفکتانت اتفاق می افتد. سندروم زجر تنفسی معمولا در نوزادانی که قبل از هفته 37 بارداری متولد شده اند اتفاق می افتد. وقتی به یک نوزاد گفته می شود که دچار سندروم زجر تنفسی است که نیازمند 30 درصد یا بیشتر اکسیژن رسانی با فشار مثبت بوده که یا بوسیله CPAP بینی یا لوله داخل تراشه ای (ET tube) تامین می گردد. همچنین این نوزادان در رادیوگرافی قفسه سینه دارای الگوی دانه های پراکنده شیشه مات همراه با افزایش دانسیته در ریه ها با برونکوگرام هوایی می باشند.

درمان با استفاده از سورفکتانت ریوی جایگزین

• درمان نجات بخش:

  مهم: به منظور اثربخشی هرچه بهتر برکسورف عملیات درمان نجات بخش بایستی در اولین دقایق بعد از تولد و پایدار شدن نوزاد شروع گردد.

  برکسورف یک داروی انتخابی برای درمان نوزادان تازه متولد شده با سندروم زجر تنفسی است. اولین دوز سورفکتانت بایستی به محض تشخیص سندروم زجر تنفسی تجویز شود. در ایده آل ترین حالت اولین دوز دارو بایستی درعرض اولین ساعت بعد از تولد تجویز شود و بهترین عملکرد دارو در حالتی است که حداکثر در عرض دو ساعت بعد از تولد تجویز شود. این دوز می تواند در نوزادانی که هنوز به 30-40% اکسیژن رسانی نیاز دارند در فواصل هر 4 الی 12 ساعت (بسته به نظر پزشک متخصص) تا حداکثر سه دوز یکسان دیگر تکرار گردد.

• درمان پیشگیری کننده:

  درمان پیشگیری کننده (قبل از انجام رادیوگرافی قفسه سینه ) را می‌توان در نوزادانی با ناراحتی تنفسی که قبل از هفته 26 بارداری متولد شده اند و لوله گذاری در آنها اتفاق افتاده است انجام داد.

چرا برکسورف داروی مناسبی برای درمان زجر تنفسی است؟

ما به شدت استفاده از برکسورف را برای درمان و پیشگیری از سندروم زجر تنفسی (RDS) توصیه میکنیم چراکه جذب آن بسیار سریع بوده و کشش سطحی داخل آلوئول ها را تا نزدیکی صفر mN/m پایین می‌آورد. از آنجاییکه برکسورف یک داروی ژنریک است به همان اندازه برند اصلی ایمن و موثر بوده و میتواند صرفه جویی اقتصادی زیادی را برای خانواده, بیمارستان و کشور به همرا ه داشته باشد.